Od pieniędzy pożyczonych od najbliższej rodziny przedsiębiorca nie zapłaci 2 procent podatku od czynności cywilnoprawnych, jednak aby tak było, trzeba przestrzegać kilku warunków.
Często bowiem zdarza się, że o pomoc finansową przedsiębiorca zwraca się do swojej rodziny. Pożyczki od najbliższych zasadniczo nie są objęte podatkiem od czynności cywilnoprawnych (2% otrzymanej kwoty), pod warunkiem jednak, iż pieniądze te zostaną pożyczone od członka rodziny należącego do tzw. zerowej grupy podatkowej, a więc od : małżonka, dzieci, rodziców, rodzeństwa, wnuków, dziadków, ojczyma i macochy.
Jeżeli jednak pożyczana kwota jest wyższa niż 9 637 zł, o pożyczce trzeba powiadomić urząd skarbowy (na druku PCC-3). W przeciwnym razie urząd skarbowy upomni się o dwuprocentowy podatek. Ostatnim wymogiem jest przekazanie pieniędzy za pomocą przelewu na rachunek bankowy czy przekazu pocztowego (w przypadku gotówki należy bowiem zapłacić podatek).
Na przedłożenie fiskusowi deklaracji PPC-3, podatnik ma dwa tygodnie, licząc od dnia zawarcia umowy. We wspomnianej deklaracji należy wykazać pożyczoną kwotę.
Niższy limit w przypadku dalszej rodziny i znajomych
W przypadku gdy pożyczkodawcą będą teściowie, zięć lub synowa (należący do I grupy podatkowej), zwolnienie z podatku będzie możliwe tylko do kwoty 9 637 zł – każda złotówka powyżej tej kwoty będzie podlegała podatkowi. Jeżeli natomiast pożyczki udziela dalsza rodzina (osoby poza zerową i I grupą podatkową) i osoby niespokrewnione – limity są niższe: 5 000 zł, gdy pożyczki udziela jedna osoba, lub 25 000 zł, kiedy wierzycieli jest więcej. Co istotne, ostatnie dwa limity dotyczą okresu 3 letniego.
Podatek w przypadku odsetek.
Dodatkowo, jeżeli umowa przewiduje, że od kwoty pożyczki będą wypłacane odsetki, przedsiębiorca w imieniu pożyczkodawcy będzie musiał odprowadzić od odsetek zaliczkę na podatek dochodowy w wysokości 19%. Odsetki stanowią bowiem dla pożyczkodawcy przychód, a pożyczkobiorca występuje w tej sytuacji jako płatnik. Na rozliczenie wspomnianego podatku, przedsiębiorca ma czas do 20 dnia miesiąca, za który pobrano podatek. Jako płatnik zobowiązany on będzie ponadto do przekazania do końca stycznia następnego roku deklaracji PIT-8AR, w której wykaże pobraną zaliczkę.
W przypadku zapomnienia o odsetkach
Brak złożenia przez pożyczkobiorcę deklaracji PIT-8AR w terminie, jest równoznaczny z nałożeniem na niego kary grzywny (obecnie wynosi ona od 160 zł do 32 000 zł). Kary można uniknąć tylko wtedy, gdy o nieterminowym złożeniu deklaracji i przyczynach zwłoki zawiadomi się urząd skarbowy. Odpowiedzialnością karną skarbową zagrożone jest również samo niepobranie bądź nieodprowadzenie pobranej zaliczki na podatek. W tym przypadku, jeśli wysokość zaliczki nie przekroczy 8 tys. zł przedsiębiorca odpowiada za wykroczenie. Natomiast powyżej tej kwoty grozi odpowiedzialność za przestępstwo skarbowe.
